Advocaten ex-wethouders: ‘Stemmingmakerij, bewijs ontbreekt’
Tegenover de grote woorden van de aanklager staan weinig concrete bewijzen, betogen de advocaten van ex-wethouders Richard de Mos en Rachid Guernaoui. “Er is coûte que coûte geprobeerd een zaak op te bouwen.”
Omkoping, criminele organisatie, netwerkcorruptie, verkiezingsfraude – het zijn loodzware beschuldigingen van het Openbaar Ministerie (OM). Maar volgens advocaat Peter Plasman, die De Mos en Guernaoui bijstaat, kan het OM die aantijgingen niet concreet onderbouwen. Kwalijk, vindt hij, want het strafonderzoek heeft de Haagse politiek drieënhalf jaar lamgelegd. “Dan moeten er zeer ernstige feiten worden vastgesteld die dat lamleggen achteraf kunnen rechtvaardigen.”
Die bewijzen zijn er niet, zo houden strafpleiter Plasman en kantoorgenoot Jordi L’Homme dinsdag de rechtbank voor. Maandag was al een pijnlijke fout aan het licht gekomen. Vorige week citeerde het OM een appje van een vastgoedondernemer aan De Mos: ‘My lips are sealed’. Volgens de officier van justitie ging dat over een schimmige afspraak, in werkelijkheid sloeg het op de relatie tussen De Mos en zijn ex. Een vergissing, erkent de officier, die haar excuses aanbiedt.
Het is niet de enige misser in de aanklacht, meent de verdediging. Volgens advocaat L’Homme bevat elk dossier ‘meerdere feitelijke onjuistheden, verkeerde aannames, suggesties en onhoudbare stellingen’. Het OM heeft zich vergaloppeerd en maskeert zijn eigen falen nu met ‘stemmingmakerij’. Plasman: “Het OM heeft een te groot eigen belang bij de afloop van deze zaak.”
Ook de rommelige dagvaarding getuigt volgens hem van broddelwerk. Het OM sprak eerst van twee criminele organisaties, in de dagvaarding van ‘een of meer’ en nu slechts van één. “Op het moment van dagvaarden had de beschuldiging duidelijk moeten zijn.”
Advocaten: donaties legitiem
De donaties van de ondernemers waren legitiem, betoogt L’Homme. Als zij daar al een zakelijk belang bij hebben gehad, was dat niet verboden. Bovendien ging het om giften aan de partij, niet aan De Mos en Guernaoui. Zij beschikten niet over de partijrekening. Dat is een verschil met de zaak tegen Jos van Rey, de Limburgse wethouder die is veroordeeld voor corruptie.
Volgens de verdediging waren de sponsoren enthousiast over ‘de verfrissende, daadkrachtige en doelgerichte handelwijze van Richard de Mos en diens politieke partij’. Diens ombudspolitiek, door het OM omschreven als ‘een pijnlijk ondemocratische figuur’, was juist een succesformule. “Zelfs de VVD nam het idee van de ombudspolitiek over,” illustreert L’Homme, verwijzend naar een jaarverslag van de liberalen.
De Mos liep hard voor de Opera, omdat dit de enige reële locatie voor dancefeesten was Peter Plasman, advocaat
Voor omkoping is al voldoende dat een ambtenaar ‘op zijn klompen’ kan aanvoelen dat een donateur iets terugverlangt. Dat is hier niet geval, stelt L’Homme. Immers, andere grote donaties – bijvoorbeeld van De Uithof-directeur Eugène de la Croix – zijn door het OM niet als verdacht bestempeld. “De Mos en Guernaoui konden dus op het moment van donatie niet aanvoelen dat een donatie met verkeerde bedoelingen werd gedaan.”
Geen weet van berichten
Tegenover de ontkenning van de verdachten zet het OM talloze belastende mails, chats en telefoongesprekken, met name van medeverdachten Edwin J. en Gülhan ‘Erdinç’ A. Van berichten tussen partijdonateurs onderling hadden de wethouders geen weet, stellen de advocaten. Evenmin van het ‘ronselen’ van stempassen door A. en raadslid Nino Davituliani. “Hoe kan dit dan als gift, belofte of dienst worden gekwalificeerd?”
Een voor een lopen de advocaten de beschuldigingen langs. Bewijs ontbreekt, zeggen ze. Bij elke verdenking geven ze een alternatieve, onschuldige voorstelling van zaken. De nachtontheffing? “De Mos liep hard voor de Opera, omdat dit zalencentrum in zijn ogen de enige reële mogelijkheid voor dancefeesten was.” Davituliani ‘geplant’ in de fractie? “Al voordat het eerste woord over sponsoring gevallen was, stond vast dat ze op de lijst kwam.” Pandje toegespeeld naar rockband Di-rect? “Hij wilde iets moois regelen voor de buurt waarmee hij kon shinen.”
Van persoonlijke verrijking, zoals het OM suggereerde, is al helemaal geen sprake, zegt Plasman. Hád De Mos zich willen laten omkopen door ondernemers, dan had hij dat zo kunnen doen, filosofeert hij. “Als je corrupt bent en je hebt toegang tot de zakken van zulke rijke mensen die bereid zijn jou om te kopen, dan klopt er iets niet als dat niet gebeurt.”
Politieke praktijk
Uiteindelijk is veel van wat het OM te berde brengt gewoon politieke praktijk, schetst L’Homme. Schending ambtsgeheim? De wethouders sparden gewoon met vertrouwelingen over een moeilijk besluit. Medewethouders onder druk gezet? Hoort erbij. Dreigen met een collegecrisis? Wekelijkse kost op het stadhuis. Plasman: “Deze strafzaak gaat over de botsing tussen de aanpak van De Mos en de conventionele politiek.”
De advocaten vragen om vrijspraak. Plasman: “Geef de stad Den Haag deze heren terug en veroordeel ze niet.”
